W lipcu 2012 tym razem znów z Igorem wybraliśmy się na wyprawę po Chorwacji. Padło akurat na ten kraj, bo wydawał się być równie malowniczy co Włochy, w miarę blisko i na naszą kieszeń. Przejechaliśmy 680km w 11 dni. Było bardzo gorąco i upalnie, ale hej, po to są wakacje by się wygrzać. Mieliśmy parę podobnych przygód co nad Lazurowym Wybrzeżem jak np. wprowadzanie załadowanych rowerów pod strome podjazdy, jeden wypadek – tym razem Igor, jedna złapana dętka (i cofnięcie się do miasta o 10km, by zakupić nową). Raz nawet gdy rozbiliśmy namiot w krzakach, w środku nocy ktoś do nas przyszedł z latarką i coś zaczął gadać – to było straszne (chociaż ja byłem w półśnie), ale chodziło tylko o to, by nic nie palić, bo to był okres wielkich pożarów w tamtych terenach. Za to z miłych przygód spotkaliśmy klika razy sakwiarzy takich jak my, a z jednymi (grupka trzech Niemców) spaliśmy razem pod gołym niebem i mijaliśmy się parę razy na naszej drodze.

Chorwacja to piękny kraj. Przypomina trochę Polskę, gdyby była położona nad Adriatykiem. Podobni: ludzie, język i kultura.  Bardzo dużo turystów, szczególnie z Niemiec i Włoch, ceny trochę wyższe od naszych. Przed wyjazdem zastanawiałem się czy w Chorwacji nie ma przypadkiem jakichś min z czasów wojny w latach 90. ale zbadałem temat dokładnie i nie ma już takiego zagrożenia. Większe zagrożenie stanowią masowe pożary, bo ten rejon jest bardzo suchy. Przejeżdżaliśmy nawet obok spalonego lasu oraz gdy już wracaliśmy autokarem do domu, to w tle na horyzoncie było widać jakieś mniejsze pożary.

Ale ogólnie Chorwacja jako cel podróży nadaje się znakomicie. Dobra komunikacja, dobre drogi, dużo sklepów, dobre miejsca na rozbicie namiotu. Kraj przyjazny rowerzystom, tylko lepiej wybrać się poza sezonem, bo w sezonie może być za gorąco.